ahmet ümit'in okuduğum beşinci romanı patasana, iyi bir romandı. edebi bir eserden bahsederken kullanmak ne kadar avam bir davranış olsa da, her türlü gideri var bu romanın. ama polisiyesi zayıftı. 24. sayfada bir diyalog var. orada çözdüm katilin kim olduğunu. yazarla empati kurabilen, yazar gibi düşenebilen bir okuyucu için ilk 50 sayfasında rahatlıkla çözülebilen bir kurgusu var. ben 24. sayfada çözdüm. ağır bir spoiler vermekten gurur duyarım.
---spoiler---
timothy, sabah namazı vakitlerinde işlenen bir cinayetin sabahında ekibin kaldığı köye dönmektedir. fırat nehrinin kenarından geldiğini söyler. daha sonra ekibin yanına, bernd adlı alman arkeolog döner. ruhsuz bir karakter imajı verir yazar bernd karakterine. ona da sorarlar, o da fırat kıyısına indiğini söyler bisikletiyle. sonra da timothy atılır hemen lafa; ''neden karşılaşmadık öyleyse?''
bernd cevap verir: ''normal. fırat uzun bir nehir.'' ve timothy suskun kalır. (sayfa 24)
buradan anlaşılacağı gibi ahmet ümit dikkatleri bernd'e çekerken, timothy davranmıştır, karşılaşmadık diyerek. sanki bernd bir şeyler saklıyormuş izlenimi verir, ve bernd'den önce davranarak kendini temize çekme ihtiyacı hisseder çakal timothy.
çünkü timothy yalan söylüyordur. kitabın sonunda da itiraf ettiği gibi, katil timothy'dir. şimdi kendime bir alkış istiyorum.
